Skandali me masakrimin e turistit austriak në sy të famljes/ Policia nuk i pranoi denoncimin

“Përshëndetje,

emri im është Dirnstorfer Alexandru Christian. Babai im është austriak, nëna ime rumune. Ne jetojmë në Austri si shtetas austriakë prej më shumë se 30 vitesh.

Kam parë se në faqen tuaj ka dalë një reportazh dhe dua t’ju them se unë jam personi i dhunuar, por në të vërtetë historia është shumë më e rëndë. Do t’ju shpjegoj me hollësi gjithçka që ka ndodhur:

Para një muaji vendosa së bashku me bashkëshorten time të shkonim me pushime dyjavore në Durrës, Shqipëri. Fillimisht gjithçka shkoi mirë, por një ditë para se të largoheshim, ndërsa ndodhesha në bulevardin e qytetit me gruan time dhe djalin tonë 16-muajsh, i cili vuan nga probleme të rënda shëndetësore, u sulmova nga disa persona me një brutalitet të egër për rreth 30 minuta në një perimetër prej afërsisht 300–400 metrash.

Më është marrë telefoni dhe nuk munda të njoftoj ambulancën, ndërsa nga frika ose nga pakujdesia askush nuk ndërhyri. U godita me shkopinj bejsbolli në kokë, më është futur një kaçavidë në ballë dhe më janë marrë dokumentet, telefoni dhe ora. Nga qafa më janë shqyer dy varëse floriri. Kam hematoma në kokë, hundën e thyer në dy vende dhe dhimbje e mavijosje në të gjithë trupin.

Dua të theksoj se tashmë ndodhem prej një muaji në Shqipëri, pasi nuk kam dokumente për të udhëtuar. Për një javë të tërë kam shkuar nga një komisariat në tjetrin për të bërë kallëzim, por gjithmonë jam përzënë, duke më thënë se askush nuk flet asnjë gjuhë tjetër përveç shqipes – edhe pse unë flas shumë mirë pesë gjuhë. Shpesh më bërtisnin të largohesha, ose më thoshin të prisja në oborrin e policisë, dhe pas 4 orësh pritjeje më tallnin duke më thënë se asnjë polic nuk donte të fliste me mua.

Të vetmit njerëz që treguan me të vërtetë interes ishin: zonjat e Prokurorisë së Durrësit, të cilat ishin shumë miqësore, dhe një polic – ndoshta „agjent special“, i gjatë, tullac, me mjekër – me emrin „Redi“, tek i cili u pa qartë dëshira e sinqertë për të bërë diçka. Në të gjitha komisariatet e tjera më janë mbyllur dyert në fytyrë; madje jam shtyrë dhe përzënë jashtë komisariatit vetëm pse shkova të bëja kallëzim.

Më vjen keq që e them këtë, por fatkeqësisht kjo është realiteti në Durrës. Gjithçka ka ndodhur në një perimetër ku ndodhen dhjetëra kamera sigurie, dhe vetëm përmes ndjekjes së pamjeve filmike mund të kapeshin të gjithë autorët brenda një dite të vetme.

Ju falënderoj për durimin dhe shpresoj që ky email të mbërrijë në redaksinë tuaj.