Gazeta RD
Nga Agim XHAFKA
Pas gjysmë ore që Rama na ‘gëzoi’ se duke filluar nga janari 2026 do të rriten pensionet çdo muaj në oborrin e pallatit u grumbulluan gjithë banorët. Linkthi zbrita dhe unë me gruan.
E ajo që mësuam na trishtoi, e treti si kripa në ujë sihariqin e kryeministrit. Na iku Bedriu. Jo ashtu siç mendohet pas fjalës ikje. Është shëndoshë e mirë, bashkë me zonjën e tij.
Boshatisi apartamentin dhe i ngarkoi të gjitha në makinën që mbërriti para gjysëm ore. U përqafuam me lotë në sy. Mbushi 30 vjet fqinj me ne.
Kur po iknin e po na përshëndesnin me dorë, ai dhe e shoqja Berta, më tha gruaja:
– E dhanë me qira shtëpinë se nuk ia dilnin dot. Me dy pensione as ilaçet nuk paguanin. Mjerim i madh.
– Po vetë ku do banojnë? Te ndonjë i afërm, apo do shkojnë te qyteti ku lindën?
– Jo, jo. Morën një garsonierë andej nga Kamza. E kapën lirë. U ngelen ca para çdo muaj.
Bënë llogari të moshuarit, fqinjët e mi. Dhanë me qira dhe morën me qira. Në këto hesape hyn kushdo që do të ruajë dinjitetin. Se kur nuk ta mbron shteti e mbron vetë. Do na marrë malli për miqtë e dashur, për bukën e vjetër.
Eh…
– Shkojmë e i shohim ndonjë ditë, -më tha gruaja.
– I hipim autobusit se tani kemi dhe abone free,- doja t’i thoja, por m’u duk ironi që nuk i shkonte trishtimit.
Makina doli nga oborri. Na la pas tymin si lëndim të kohëve që jetojmë.
