Gazeta RD
Nga Redin HAFIZI
VETË ZOTI KA THËNË…
Sot është ditëlindja e Heroit Kombëtar Shqiptar. Qeveria globaliste e Shqipërisë dhe të njëjtët politikanë prej vitesh po injorojnë gjithçka për këtë ditë. Ata nuk duan që ne të jemi shqiptarë krenarë, por duan të kenë vetëm një grup skllevërish nën perandorinë elitare botërore, mafien dhe perandorinë korruptive. Te gjithe tradhetaret tani jane ne qeverine dhe politiken e shqiperise duke mbeshtetur axhenden globaliste anti shqiptare. Ata po bëjnë gjithçka për të vrarë shpirtin shqiptar, por nuk mund ta injorojnë lidershipin dhe dëshirën e shqiptarëve drejt lirisë. Ne nuk bëjmë kompromis edhe kur përkohshmëria duket sikur ky shpirt ka humbur. Nuk mjaftuan pesë shekuj që Perandoria Turke të na asimilonte. Asnjëherë mjaftueshëm që romakët, grekët, sllavët, normanët apo të gjitha perandoritë moderne dhe të vjetra të na asimilojnë. Ne do të mbijetojmë sepse Skënderbeun e kemi në zemër dhe kjo është dita e kësaj drite kombëtare.
Skënderbeu është simboli i asaj që mund të bëjë një komb i vogël nëse ekziston shpresa dhe dëshira. Skënderbeu drejtoi shqiptarët kundër Perandorisë Turke dhe kujtesa e tij po na mëson se si të mbijetojmë asimilimin kombëtar duke luftuar kundër praktikave globaliste të perandorisë elitare botërore, mafias dhe perandorisë së korrupsionit të Xhorxh Soros. Skënderbeu është i gjallë në çdo zemër shqiptare dhe kjo është arsyeja pse Shqipëria do të mbijetojë në shekuj në përjetësi.
“Vetë Zoti ka thënë
Që Kombet zhduken nga faqja e dheut
Por Shqipëria do të rrojë
Për të, për të luftojmë ne”
Ai lindi 617 vjet më parë dhe u bë frymëzimi për brezat jo vetëm në Shqipëri, por në të gjithë Botën si “* IN*PE* RA* TO*RE*BT*”, që do të thotë: Xhezus Nazarenus* Principi Emathie* Regi Albaniae* Terrori Osmanorum* Regi Epirotarum * Benediktat Te (Jezu Nazareni të bekon [Skënderbeu], Princi i Emathisë (që kur e mori emrin nga Aleksandri i Madh), Mbreti i Shqipërisë, Terrori i Osmanëve, Mbreti i Epirit).
Skënderbeu, me emër Gjergj Kastrioti, ose Kastrioti, shqiptari Gjergj Kastrioti, (lindur më 6 maj 1405, Principata e Kastrioti, Shqipëria e veriut—vdiq 17 janar 1468, Lezhë, Shqipëri), heroi kombëtar i shqiptarëve.
Skënderbeu i fitoi betejat kundër Perandorisë më të madhe në atë kohë nën flamurin shqiptar dhe për këtë krenohej i gjithë kombi.
Gjergj Kastrioti, i njohur si Skënderbeu, ishte një zotër feudal shqiptar dhe komandant ushtarak që udhëhoqi një rebelim kundër Perandorisë Osmane në atë që sot është Shqipëria, Maqedonia e Veriut, Greqia, Kosova, Mali i Zi dhe Serbia.
Një djalë i Gjon (Gjon) Kastrioti, princ i Emathias, Gjergji u dha herët si peng i sulltanit turk. I konvertuar në Islām dhe i shkolluar në Edirne të Turqisë, atij iu dha emri Iskander—pas Aleksandrit të Madh—dhe gradën e bej (prandaj Skënderbeut) nga Sulltan Murad II. Gjatë disfatës së turqve në Ni š (1443), në Serbi, Skënderbeu braktisi shërbimin turk dhe u bashkua me atdhetarët e tij shqiptarë kundër forcave të Islāmit. Ai përqafoi krishterimin, rimori zotërimet familjare dhe në vitin 1444 organizoi një ligë princash shqiptarë, mbi të cilën u emërua komandant.
Në periudhën 1444–66 ai në mënyrë efektive kundërshtoi 13 pushtime turke, rezistenca e tij e suksesshme ndaj ushtrive të Muradit II në 1450 duke e bërë atë hero në të gjithë botën perëndimore. Gjatë viteve ai dha një mbështetje nga Napoli, Venediku dhe papati dhe u emërua nga Papa Calixtus III kapiten gjeneral i Shehit të Shenjtë. Në 1463 ai siguroi një aleancë me Venecian që ndihmoi në nisjen e një ofensive të re kundër turqve. Deri në fund të jetës ai vazhdoi t’i rezistojë me sukses të gjitha pushtimeve turke.
Për 25 vjet, nga viti 1443 deri në 1468, ushtria 10,000 vetëshe e Skënderbeut marshoi nëpër territorin osman, duke fituar kundër forcave osmane vazhdimisht më të mëdha dhe më të furnizuara më mirë. Ai ishte shumë i admiruar për këtë.
Skënderbeu gjithmonë nënshkroi veten në latinisht: Dominus Albaniae (“Zotëria i Shqipërisë”), dhe nuk pretendonte tituj të tjerë përveç atij në dokumentet e mbijetuara. Në vitin 1451, nëpërmjet Traktatit të Gaetës, ai njohu de jure sovranitetin e Mbretërisë së Napolit mbi Shqipërinë, duke siguruar një aleancë mbrojtëse, edhe pse ai mbeti një sundimtar i pavarur de facto. Në vitet 1460–61, ai mbështeti Ferdinandin I të Napolit në luftërat e tij kundër Gjonit të Anjout dhe baronëve që mbështetën pretendimin e Gjonit për fronin e Napolit.
Në vitin 1463, ai u bë kryekomandant i forcave kryqëzuese të Papës Pius II, por Papa vdiq ndërsa ushtritë ende po mblidheshin. Së bashku me venecianët, ai luftoi kundër osmanëve gjatë Luftës Osmane-Veneciane (1463–1479) deri në vdekjen e tij në janar 1468. Ai renditet lart në historinë ushtarake të asaj kohe si kundërshtari më këmbëngulës – dhe gjithnjë fitimtar – i Perandorisë Osmane në hejditën e saj. Ai u bë figurë qendrore në Zgjimin Kombëtar Shqiptar në shekullin e 19-të. Ai është shumë i dashur në Shqipërinë moderne si nga të krishterët ashtu edhe nga myslimanët, ndërsa përkujtohet me shumë monumente dhe vepra kulturore.
Brenda disa viteve të vdekjes së tij, megjithatë, kështjella e tij në Krujë kishte rënë (1478), dhe Shqipëria kaloi në disa shekuj të paqartë nën sundimin turk.
