Nga Iva V.GRILLO
Diten e fundit kane qarkulluar ne rrjet foto e video festash e ahengjesh te disa “opozitareve” te cilet diku zgerdhihen mes qeveritaresh te cilet gjate vitit i kane akuzuar per vjedhje e zhvatje te pasurive kombetare, e diku tjeter dalldisen si adoleshente qe e kane trurin “vize” per çfare ndodh rrotull.
Dikush me te drejte mund te thote qe kushdo ka te drejte te festoje e te beje aheng sipas deshires, sidomos ne fundvit…pas lodhjes se gjate.
Eshte e vertete qe çdokush ka te drejte te festoje e te gezoje siç ia do zemra, por te berit publik te dalldisjeve e harlisjeve personale perpara atij elektorati qe ke kohe qe jo vetem nuk e perfaqeson, por ben çmos t’ia mohosh vullnetin eshte ne rastin me te mire nje mendjelehtesi e paturpesi.
Çdokush ka te drejte te festoje, por figurat publike kane per detyre si fillim te plotesojne pergjegjesite e detyrat e tyre, te tregojne nje rekord performance dinjitoze… e pastaj vijne te tjerat.
Puna eshte se ketij grupi ahegxhinjsh, te cilin sot e tutje mund ta quajme edhe “opozita gallate”, ka vite qe nuk u ka thene njeri “pune e mbare” per betejat opozitare.
Gallataxhinjte tane kane vite qe kane humbur busullen e opozitarizmit, objektivin edhe mendjen… madje me humbjen e ketyre te trejave, kane humbur automatikisht edhe fytyren me te cilen pretendojne ti dalin perpara perseri dikur elektoratit te vet.
Dhe jo, publiku nuk i gjykon sepse eshte xheloz se nuk ka marre pjese ne festen e tyre siç degjova te thuhej diku… Perkundrazi, nje pjese e konsiderueshme e publikut i sheh me keqardhje e perçmim pozicionin mjeran e tashme edhe qesharak te gallataxhinjve.
Sepse opozitarizmi, sidomos ne nje shtet te kapur, eshte diçka shume serioze dhe nuk mund te jete kurre gallate.