Nga Erion DASHO
Diktatorët kanë një tendencë pothuajse universale që i bashkon. Me kalimin e kohës ata bëhen gjithmonë e më obsesivë, për rrjedhojë gjithmonë e më represivë derisa arrijnë pikën pa kthim kur përpiqen të kontrollojnë gjithçka.
Këtu nis rënia!
Ndërsa populli sipas një ligji paradoksal, bëhet gjithmonë e më i bindur dhe opozitat duken të pashpresa, rrëzimi nis nga një shkëndijë e vogël, shpesh e injoruar dhe e pavlerësuar.
Në këtë stad ndodhet sot Borati dhe rilindja. Shkëndija mund të vijë nga shtypja deri në ekstrem e opozitës, mund të vijë nga ish-bashkëhajdutët e kthyer në renegatë si Tigri, mund të vijë nga miqtë e përtejoqeanit, mund të vijë nga Europa, ose mund të vijë nga të gjithë këto bashkë.
Për mendimin tim, 2024-a ka dhënë shenjat se fundi i Boratit është i afërt dhe ky i fundit duhet t’i bëjë mirë llogaritë; shekulli XXI është brutal me diktatorët e rrëzuar…