Gazeta RD
Dëshmitarja: Ishte ora tetë e gjysmë e mëngjesit. Zotëria solli djalin në kopsht dhe kur po dilte nga kopshti (djali ishte futur brenda), tek dera – nuk e pashë fiks kur e qëlluan, por zotëria u shtri te dera e kopshtit. Kam parë momentin që zotëria ishte i shtrirë.
Pyetje: Pasi keni parë këtë moment, keni parë personat rreth tij që ushtruan dhunë?
Dëshmitarja: Njëri nga tre personat që ishin, që ishin bashkë, ishte afër zotërisë edhe mori rrugën…
Pyetje: Çfarë veprimesh bënte në atë moment?
Dëshmitarja: Bëri çik si me … Nuk e di a i foli apo s’i foli se i pa nga sipër dhe iku.
Pyetje: Kur dolët ju, e gjetët të shtrirë, a përmendej, fliste?
Dëshmitarja: Absolutisht. Ishte pa ndjenja. Kam qenë e para që e kam parë nga sipër. Filloi gjaku t’i rridhte nga poshtë kokës. Shumë pak ishte në fytyrë, por jo i dëmtuar. Nuk kishte fare. Pika gjaku, u gjakos poshtë. Njoftuan njerëzit policinë. Policia erdhi para ambulancës. Pak minuta pas policëve erdhi edhe ambulanca. Në kohën që erdhi ambulanca filloi të përmendej.
Pyetje: Dëgjuat nga autorët, personat që ushtruan dhunë, diçka që të artikulohej?
Pyetje: Kishte fëmijë të pranishëm në momentin që ndodhi ngjarja?
Dëshmitarja: Po, kishte. Jo afër fëmijë. Filluan njerëzit u larguan, fëmijët brenda, rrinin në perimetër, një çikë larg. Kishte njerëz plot. Plot. Prindër, njerëz, makina që lëviznin shpejt.
Pyetje: zotëria që u dhunua, e kishte lënë djalin në kopsht?
Dëshmitarja: Djali ishte futur. Ishte futur në kopsht. Djali nuk pa gjë për mendimin tim. Nuk kishte kalama në oborr të kopshtit. Ai po dilte nga kopshti që të ikte. Më duket se me motorr ishte zotëria, më thanë, por që nuk jam 100% e sigurtë. Syri.tv
