Në këtë mision ata kanë merita të pazëvendësueshme. Janë njerëz që kanë qenë në atë parti që nga themelimi, ndoshta të njëjtit që dhe në vitet e vështira 97-98 shoqëronin doktorin për çdo ditë në protestat e tij.
Ata nuk dalin në TV, nuk rrahin gjoksin. Për çdo ditë, dimër apo verë, ftohtë apo shi, ata ishin atje, si dëshmi se PD nuk shuhet, se “doktori” në misionin e tij nuk është vetëm.
Sali Berisha nuk do fliste gjatë, sot ishte dita e tyre. Jo më kot mbrëmjen do e niste duke cituar biblën “Në krye të radhës kam kënaqësinë e veçantë të ju kujtoj se në librat e shenjtë, në kuptimin biblik, 333 është numri i shenjtë i cili lidh trininë Atin-Të Birin dhe Shenjtin dhe do të thotë, plotni, përsosmëri hyjnore për shërbimin ndaj të vërtetës, nuk e meriton kush më shumë se ju këtë numër”. Një mesazh domethenës….
Përveç qëndrestarëve të kahmotshëm, ishin me qindra të rinj të forumit rinor të Partisë Demokratike ata që i kanë dhë shpresë kësaj qëndrese të pashembullt.
Ata nuk e braktisën e Berishën, por dhe ai nuk i braktis ata. Që nga fillimi i dhjetorit, Berisha ka hyrë në hullinë e punëve politike dhe dihet se dita për të ëshët shumë e shkurtër. Por trokitja e gotave për një vit të mbarë do të fillonte pikërisht me ata. Me qëndrestarët e “Rrugës së Shpresës”, dhe jo vetëm në shenjë falënderimi e mirënjohje. Ishte një mesazh se ai, Berisha, asgjë nuk harron, askënd nuk braktis.
©