Nga Luçiano BOÇI
Grupi parlamentar i PD shkoi sot atje ku anëtarësia kishte kohë që kishte shkuar.
Tek domosdoshmëria e VOTËS!
Kriza e besimit në një parti politike është semundje dhe shërimi është vetëm VOTA.
Kuvendi Kombëtar i 11 dhjetorit sanksionoi pikërisht këtë që po insistohet sot:
Për të rivendosur besimin politik të kalohet në proces zgjedhor të lidershipit dhe të çdo strukture tjetër, një pjesë e të cilave në degë të ndryshme janë bërë.
“Vonesa” e reagimit të Grupit është e arsyeshme.
Pararendja e anëtarësisë në këto vendimmarrje vjen natyrshëm, sepse instikti politik i saj ska skrupuj të panevojshëm, apo kufizime të tepërta.
Ai është bruto, i ftohtë dhe real dhe duhet ndjekur domosdoshmërisht.
Ndryshe nga anëtarësia përfaqësimi parlamentar gjithnjë ka një instikt politik më të rafinuar, më hezitant, jo se i mungon prakticiteti e iniciativa, por se kërkon më shumë prova dhe etapa.
Kur ai merr vendime, hierarkia sipër tij duhet patjetër t’i respektojë, sepse ato nuk janë vendime personale, por reflektim i pararendjes që i ka bërë, siç po ndodh, anëtarësia.
E rëndësishme është që vendimet të jenë pa ekuivok e të mos përzihen me procedurat.
VOTA nuk mund të përjashtojë nga gara askënd, pavarësisht emocioneve dhe opinioneve, përndryshe jemi ende në iluzion.