Gazeta RD
Katër deputetë të Partisë Demokratike italiane, Matteo Mauri, Simona Bonafè, Enzo Amendola dhe Matteo Orfini kanë zhvilluar një vizitë në Gjadër, për të parë nga afër kantierin e ndërtimit ku janë planifikuar të ngrihen kampet për strehimin e refugtjatëve afrikanë që do të kapen në brigjet e Italisë.
Sipas premtimit nga kryeministrja e Italisë, Girogia Meloni, njëra nga dy qendrat në ndërtim e sipër duhej të hynte në funksion deri në datën 20 maj, por siç treguan deputetët përmes pamjeve filmike, në horizont nuk duket ende asgjë konkrete.
Punimet nuk kanë ecur sipas parashikimeve dhe kampet nuk mund të jenë gati përpara vjeshtës. Për këtë situatë, deputetët opozitarë kërkojnë përgjigje nga kryeministrja Meloni.
“A e kuptoni se çfarë po bëni? Po shkelni të drejtat e njeriut, po shpenzoni një shumë të madhe parash publike dhe mbi të gjitha nuk jeni në gjendje as të realizoni atë që keni thënë”, thotë deputeti. Deputetet italianë thane se në zonën e Gjadrit panë 70 mije metër katrorë bosh, dhe vetëm disa buldozerë e kamionë.
“Përpjekja e Melonit për një reklamë elektorale me emigrantët për zgjedhjet evropiane dështoi keq. Jemi përballë më shumë se 70 mijë metra katrorë bosh. E vetmja gjë që lëviz është kostoja. Tani kemi shkuar në mbi 800 milionë euro nga 653 milionë euro që ishte kosotja fillestare. I kërkojmë kryeministres Meloni të heqë dorë nga ky projekt dhe të zhvendosë burimet drejt fuqizimit të burimeve që do t’i akordohen sistemit kombëtar shëndetësor”, tha deputeti.
“Bllof, shpërdorim, paguajnë të gjithë italianët” -këto janë fjalët që përdorin deputetët për të denoncuar, në mënyrë të paqartë, atë që ata e përkufizojnë si “një dështim total”. Por përveç problemeve strukturore, marrëveshja ka edhe probleme humanitare dhe të së drejtës ndërkombëtare.
Çfarë parashikon marrëveshja Itali-Shqipëri?
Masa është pjesë e asaj strategjie të eksternizimit të kufijve që Evropa po përpiqet të zbatojë prej vitesh përmes marrëveshjeve të ndryshme të nënshkruara me vende joevropiane, të cilave u delegohet detyra e menaxhimit të një pjese të flukseve migratore që mbërrijnë në kufijtë e jashtëm të vendit. Marrëveshja Meloni-Rama parashikon transferimin në Shqipëri të refugjatëve të shpëtuar nga Italia në ujërat ndërkombëtare, në pritje të shqyrtimit të kërkesave të tyre për azil. Duhej të ishin dy qendra të reja për emigrantët, të afta për të akomoduar rreth 3 mijë persona, por për qeverinë italiane është vetëm një numër provizor. Ata do të jenë në gjendje të menaxhojnë një “fluks vjetor prej 36 mijë emigrantësh”, shpjegoi kryeministrja Meloni në nënshkrimin e marrëveshjes.
Pakti ngriti menjëherë kritika nga organizatat humanitare, sipas të cilave transfertat do të ishin të ndjeshme ndaj “shkeljeve të të drejtave të njeriut dhe trajtimit të pabarabartë midis atyre që mbërrijnë në Itali dhe atyre në Shqipëri”.
Një pikë tjetër kritike është ligjore dhe lidhet me zbatimin e ligjit italian në një shtet tjetër: në thelb marrëveshjet do të cenonin sovranitetin e republikës ballkanike. Më pas ka polemika mbi CPR dhe “deportimin” e emigrantëve në territorin e huaj, të cilën Matteo Orfini gjithashtu e nënvizon në mënyrë të paqartë në videon e bërë dje, e mërkurë 22 maj: “CPR (qendra e riatdhesimit, ed.) është tashmë një kamp përqendrimi në vendin tonë, por do të jetë më shumë këtu ku do të dëbohen personat që nuk kanë kryer asnjë krim”.
Por, përveç polemikave thelbësore, fakt është se për momentin marrëveshja duket se mbetet vetëm në letër pavarësisht financimit bujar.
