Nga Iva V.GRILLO
Ne viziten e fundit ne qytetin tim te lindjes, vura re se ai ishte rrethuar tashme nga monstra… te kabashme, te kobshme e gerdalla… ashtu sic dine te jene vetem monstrat.
Ato ishin kryesisht prej blloqesh e pllakash betoni, madje tani ne vere villnin edhe “zjarr” nga goja, zjarr pervelues qe digjte gjithe qytetin, banoret e tij por dhe shkurret e egra e te thata qe dikush kishte zgjedhur t’i mbillte ne qendren e qytetit…si nje garniture bajate e nje gjelle shtrigash.
Kulçedra qe ka pjelle keto monstra nuk eshte prej betoni amá…eshte nje kulçeder me tipare njerezore, si une e ti.
Ashtu ngadale e tinez, ka pushtuar gjithe zemren e qytetit duke shtyre, peshtyre e shkelur me kembe shenja e kujtime qe historia i kishte gdhendur me kujdes prej shekujsh. Kujtime e histori qe dikur e dallonin bukur qytetin tim nga mijera qytete te tjere ne bote…
Kulçedra ka zene “burimin” e i mohon “ujin” banoreve … e persa kohe do te jete aty, shkretetira shpirtetore e qytetit tim eshte e pashmangshme.